تن لرزه ی دریا ** گلویی بودی پر از آواز های بندری روی اسکله ای تاریک در آن شهر بارانی تعطیل شبی که تن لرزه ی دریا تا استخوانم رسیده بود نگفتی با آن هوای برفیت گرمسیر کدام سرزمین بودی که جنوب جنوب شرجی ریختی در برودت جانم استاد هوشنگ رئوف
درباره این سایت